Omawiane zagadnienie dotyczy postępowania z wniosku o wydanie zaświadczenia o dopuszczeniu do aukcji, o którym mowa w art. 75 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o odnawialnych źródłach energii.

Obecna praktyka stosowania przepisów prawa przez Prezesa URE wskazuje, że na wnioskodawcę wkłada się obowiązki związane z przedstawieniem pozwolenia na budowę przyłącza. Czy takie działanie ma prawne oparcie?

Przepisy prawa regulujące postępowanie o wydanie zaświadczenia o dopuszczeniu do aukcji, nie przewidują aby pozwolenie na budowę przyłącza było warunkiem formalnym wniosku o wydanie wspominanego wyże zaświadczenia. Przepis art. 75 ust. 1 ustawy OZE przewiduje, że wytwórca energii w odnawialnym źródle, przed przystąpieniem do aukcji, podlega procedurze oceny formalnej przygotowania do wytwarzania energii elektrycznej w danej instalacji. Kluczowe jest tu zatem pojęcie instalacji. Przepis art. 2 pkt 13 ustawy OZE przewiduje, że pod pojęciem instalacji odnawialnego źródła energii, należy rozmieć instalację stanowiącą wyodrębniony zespół urządzeń służących do wytwarzania energii i wyprowadzania mocy, w których energia elektryczna lub ciepło są wytwarzane z odnawialnych źródeł energii. Podkreślić trzeba, że użyty w tej definicji zwrot „wyprowadzanie” nie może być utożsamiany z „przesyłaniem”, „podłączaniem” ani „przyłączaniem”. Z pewnością nie pokrywa się on z pojęciem „przyłącza”, które – w przeciwieństwie do zwrotu „wyprowadzanie” – ma jasno określony normatywny charakter, o czym będzie jeszcze mowa poniżej.

Na gruncie przepisów ustawy OZE i definicji instalacji z art. 2 pkt 13 tej ustawy podaje się, że instalacja odnawialnego źródła energii, została wprowadzona w ustawie OZE, jednak czerpie ona z definicji, wcześniej określonej przez przepisy Prawa energetycznego, a także innych tam występujących. Zgodnie z art. 3 pkt 10 Prawa energetycznego instalacje to urządzenia z układami połączeń między nimi. Pod tym pojęciem mieści się więc przykładowo zespół elektrowni wiatrowych połączonych układem połączeń.

W nauce prawa – vide Komentarz do ustawy OZE, Baeher Jerzy, WK 2016r – podaje się, że w przypadku instalacji OZE przede wszystkim chodzi o zespół urządzeń. W związku z tym instalacja OZE to pewna większa całość, przeważnie złożona z kilku różnych urządzeń współpracujących z sobą w celu wytworzenia energii. Istotną cechą instalacji jest jej wyodrębnienie. Szczególnego podkreślenia wymaga, że inne urządzenia techniczne, choć związane i współpracujące z instalacją OZE, ale dające się funkcjonalnie wyodrębnić (podobnie jak magazyn energii) nie będą stanowić instalacji OZE lub jej części w rozumieniu komentowanej definicji. A zatem nie dość, że „przyłącze” nie wchodzi w zakres tej definicji, to jeszcze nie może być z niej wyinterpretowane.

Dodatkowo zgodnie z przepisami ustawy OZE instalacja OZE winna być przyłączona do sieci energetycznej w jednym miejscu przyłączenia. Chodzi więc o jedno przyłącze w rozumieniu ustawy – Prawo energetyczne. Odpowiedź na pytanie jaki jest techniczno – prawny charakter przyłącza znajduje się w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, gdzie podano, że przyłącze to odcinek lub element sieci służący do połączenia urządzeń, instalacji lub sieci podmiotu, o wymaganej przez niego mocy przyłączeniowej, z pozostałą częścią sieci przedsiębiorstwa energetycznego świadczącego na rzecz podmiotu przyłączanego usługę przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej. Przyłącze jest więc autonomiczną i wyodrębnioną częścią infrastruktury, co powoduje, że jako inne urządzenie, choć związane i współpracujące z instalacją OZE, ale dające się funkcjonalnie wyodrębnić, nie stanowi instalacji OZE lub jej części, w rozumieniu definicji z art. 2 pkt 13 ustawy OZE.

Podsumowując przepis art. 75 ust. 5 pkt 3 ustawy OZE na wnioskodawcę nakłada obowiązek przedłożenia pozwolenia na budowę instalacji jako wyodrębnianego zespołu urządzeń wytwórczych ze sobą połączonych lecz nie dotyczy to przyłącza, gdyż jako odrębne urządzenie techniczne stosowane w procesach energetycznych, zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa energetycznego może być realizowane na odrębnych zasadach.